Droga do Miłości
Duchowość. Jest wiele sposobów w wyrażania duchowości:
- modlitwa,
- wiara w Boga oraz poczucie bezpieczeństwa,
- doznanie, mądrość, zrozumienie.
- przekonanie o istnieniu wyższej mocy jak i współczucie
- hojność
- tolerancja
- i wdzięczność.
Jest wiele wyrazów duchowości, aczkolwiek tymi się próbuję kierować w życiu codziennym, ponieważ te uważam za najważniejsze. Duchowe rozumienie ma bardzo duży wpływ na przebieg naszego życia, nasze etyczne i moralne wyobrażenia. Ono również kształtuje historię naszego życia jak i doświadczenia, jakie zbieramy. Jeżeli się spojrzy na rożne mądrości życiowe i poglądy na świat, można zauważyć, że w każdym z nich jest cząstka duchowości. Ta duchowość przenika i wykracza poza strefę materialności.
Duchowość to droga do miłości, która niesie ludzi przez wszystkie decyzje i zmiany w ich życiu. Wiara w Boga jest potrzebna, żebyśmy tę duchowość postrzegali, jako rzeczywistość, jako doświadczenie jego miłości. Jeżeli człowiek będzie tym żył, będzie mógł się w pokoju i zgodzie z samym sobą rozwijać. Wszystko w swoim czasie dozna uzdrowienia, we wszystkich swoich fazach. Ta wiara jest potrzebna, aby mieć wewnętrzną mądrość i siłę do autentycznego przeżywania Boga.
Bóg jest uniwersalną energią życia i mocą miłości. Bóg jest spokojem i zgodą, to stan absolutnego i wyłącznego bycia, on wyraża swoją moc w tworzeniu i działaniu. Boga moce są w każdym człowieku, można je spostrzec w z pasją wykonanych czynach.
Człowiek, to duchowa istota, która na ziemi zbiera doświadczenia, która doznaje pewnych doświadczeń i wymienia się z nimi ze swoimi bliźnimi. Człowiek spostrzega ludzi i siebie poprzez myśli i emocje, które czuje i odbiera. Człowiek musi być zatem bardzo spostrzegawczy i uważny, by móc dostrzec sygnały z głębi siebie, od innych ludzi a przede wszystkim z zewnętrznego świata. Człowiek potrzebuje pobożnej świadomości do pozytywnego, troskliwego ukierunkowania swego wnętrzna.
Wiara i duchowość przełożona na życie pokazuje ludziom drogę do spostrzeżenia wartości wewnętrznych. To one właśnie powodują, że życie jest warte życia, bez względu na przeszkody, które w nim napotykamy. To właśnie wartości takie jak: zrozumienie, współczucie i uczciwość naszą duszę podbudowują i wprowadzają przejrzystość w nasze życie i doznanie wewnętrznych przełomów miłości. Wszystkie te cnoty są potrzebne, aby prowadzić życie w duchowości, wierze w wyższe moce, w modlitwie i pobożności.
Łatwiej jest nam czuć te cnoty w życiu, jak przebiega ono zgodnie z naszymi wyobrażeniami, jednak w mniej dobrych czasach musimy pamiętać, aby podtrzymywać naszą wiarę w dobro i w Bożą opiekę. Musimy zawsze zwracać uwagę na to, aby wszystko, co robimy pochodziło z serca i było robione z radością, miłością i pasją. Aby wszystkie te cechy, w każdej chwili były dla nas oczywiste, możemy sobie dopomagać modlitwą, medytacją, intensywnymi rozmowami, rytuałami, na przykład ze świecami oraz większą uważnością na to, co dzieje się w naszym otoczeniu. Ważne jest, aby każdy strach przed ludźmi i życiem przeobrażać w miłość, abyśmy przestali osądzać i potępiać innych ludzi. Nie możemy zapominać o tym, że człowiek nie może robić czegoś negatywnego bez wprawienia czegoś pozytywnego w ruch. Musimy przestać czuć się jak bezbronne ofiary albo jak sprawcy, tylko jak anioły, które mają neutralną, nie osądzającą postawę, pełną bezpieczeństwa i zaufania w Wszechświat. Do rozwoju duchowego jest konieczna wiedza o tej wyższej sferze, aby móc rozwijać większą mądrość, wiedzę w życiu. Jak spojrzy się na to z emocjonalnego punktu widzenia, życie we wszechświecie jest podobne do naszego życia, tutaj, na ziemi, ponieważ dusza żyje po śmierci dalej w tych samych emocjach i musi je puścić we wszechświecie.
Jeżeli uda nam się odciąć od negatywnych emocji za życia, będzie nam i naszej duszy łatwiej i w wolności prowadzić nasze życie. Niestety w naszej kulturze śmierć jest związana z czymś negatywnym i z wieloma strachami i obawami. Strachy, które powstały z niewiedzy i nieprawdziwych interpretacji. Te strachy można tylko osłabić za pomocą wiedzy i mądrości życiowej. Samo wyobrażenie sobie piekła wywołuje w nas strach, nawet, jeśli nie wiemy, czym piekło tak naprawdę jest. Piekło jest emocjonalnym stanem duszy, to stan podobny do wstrząsu lub do złości, w którą człowiek nieraz wpada i nie może z niej wyjść. W tym stanie, który nas paraliżuje, brakuje całkowicie miłości i możliwości do rozwoju. Takie uczucia przeżywamy w naszym życiu codziennym. Każda dusza, we wszechświecie jak i tutaj na ziemi, ma własną, wolną wolę. Może wybierać po miedzy złością, strachem albo miłością. Poprzez nas, że wibracyjnie przyciągamy do siebie dusze z podobnymi wibracjami, myślami i uczuciami. Zarówno na ziemi jak i we wszechświecie. W obu wymiarach, naszym celem jest dążenie do rozwoju miłości. Dlatego, że stan po śmierci podobny jest do stanu w życiu, wielu zmarłych nie dostrzega, że są nie żywi. Ten stan może się długo utrzymywać, nawet lata, lecz to nie ma znaczenia, ponieważ we wszechświecie nie ma czasu, czas nie istnieje.
Dusza jest indywidualną wibracją, którą się postrzega po przez emocje, a nie po przez materię. Dusza jest pozostawiona sama sobie z jej emocjami i otwiera się całkowicie na miłość, przez którą unosi się w swojej lekkości coraz wyżej w stronę światła. Nadszedł czas, aby ludzkość nie kierowała się tylko religijnymi zasadami i wyobrażeniami, które już kiedyś miały za cel zaniepokoić i uzależnić od siebie ludzi, tylko pojąć prawdę własnego serca w sobie. Właśnie teraz, w tym nowym czasie, człowiek potrzebuje wolności ducha i umysłu, wewnętrznych przeżyć, aby dojść do nowych doświadczeń.
Dziś zadaniem dla człowieka jest świadomie wziąć odpowiedzialność za swoją wolną wolę i decyzje pomiędzy miłością a strachem. Raj już jest na ziemi, tylko my musimy być na niego gotowi. Inspiracja to mentalna moc, która tworzy w nas nowe pomysły i idee. Każdy może otrzymywać i doznawać inspiracji. Na przykład przy spotkaniu człowieka, w czasie podróży lub snu. Ta inspiracja może wyzwolić w nas nowe pomysły lub może być rozwiązaniem jakiegoś ciężkiego problemu. Poetycznie, inspiracja jest uznawana, jako ‘boski’ powiew wiatru.
Intuicja to zdolność przeobrażania inspiracji, bez wysiłku intelektualnego. Czyli bez świadomych, intelektualnych wniosków. Każdy człowiek potrafi, jeden mniej drugi więcej, spontanicznie podejmować trafne decyzje poprzez kierowanie się intuicją, bez racjonalnego zrozumienia powiązania. Pomocne jest, bycie świadomym, że każdy człowiek ma uzdolnienie, wszyscy ludzie są powiązani z jedną i tą samą boską świadomością. Wiele osób posiada ponad przeciętne uzdolnienia, aczkolwiek jest bardzo ważne w nie wierzyć i je realizować. Nie powinno się tylko rozwijać i kierować sportowymi, artystycznymi lub intelektualnymi talentami, ale i rozwijać swoją inspirację i intuicję.
Każdy człowiek jest w stanie być myślicielem, który ciągle dąży do znalezienia odpowiedzi na swoje wewnętrzne pytania.
Gdy wypełnia nas miłość jej wibracje bardzo z nas emanują, a w rzeczywistości jest to rezultat naszych własnych pokładów miłości do Boga. Każdy człowiek posiada ten cenny dar, ponieważ został zrodzony z miłości. Droga, którą zmierzamy w życiu jest drogą, jaką wybieramy zgodnie z wolną wolą, jako wybrany cel do miłości.
- modlitwa,
- wiara w Boga oraz poczucie bezpieczeństwa,
- doznanie, mądrość, zrozumienie.
- przekonanie o istnieniu wyższej mocy jak i współczucie
- hojność
- tolerancja
- i wdzięczność.
Jest wiele wyrazów duchowości, aczkolwiek tymi się próbuję kierować w życiu codziennym, ponieważ te uważam za najważniejsze. Duchowe rozumienie ma bardzo duży wpływ na przebieg naszego życia, nasze etyczne i moralne wyobrażenia. Ono również kształtuje historię naszego życia jak i doświadczenia, jakie zbieramy. Jeżeli się spojrzy na rożne mądrości życiowe i poglądy na świat, można zauważyć, że w każdym z nich jest cząstka duchowości. Ta duchowość przenika i wykracza poza strefę materialności.
Duchowość to droga do miłości, która niesie ludzi przez wszystkie decyzje i zmiany w ich życiu. Wiara w Boga jest potrzebna, żebyśmy tę duchowość postrzegali, jako rzeczywistość, jako doświadczenie jego miłości. Jeżeli człowiek będzie tym żył, będzie mógł się w pokoju i zgodzie z samym sobą rozwijać. Wszystko w swoim czasie dozna uzdrowienia, we wszystkich swoich fazach. Ta wiara jest potrzebna, aby mieć wewnętrzną mądrość i siłę do autentycznego przeżywania Boga.
Bóg jest uniwersalną energią życia i mocą miłości. Bóg jest spokojem i zgodą, to stan absolutnego i wyłącznego bycia, on wyraża swoją moc w tworzeniu i działaniu. Boga moce są w każdym człowieku, można je spostrzec w z pasją wykonanych czynach.
Człowiek, to duchowa istota, która na ziemi zbiera doświadczenia, która doznaje pewnych doświadczeń i wymienia się z nimi ze swoimi bliźnimi. Człowiek spostrzega ludzi i siebie poprzez myśli i emocje, które czuje i odbiera. Człowiek musi być zatem bardzo spostrzegawczy i uważny, by móc dostrzec sygnały z głębi siebie, od innych ludzi a przede wszystkim z zewnętrznego świata. Człowiek potrzebuje pobożnej świadomości do pozytywnego, troskliwego ukierunkowania swego wnętrzna.
Wiara i duchowość przełożona na życie pokazuje ludziom drogę do spostrzeżenia wartości wewnętrznych. To one właśnie powodują, że życie jest warte życia, bez względu na przeszkody, które w nim napotykamy. To właśnie wartości takie jak: zrozumienie, współczucie i uczciwość naszą duszę podbudowują i wprowadzają przejrzystość w nasze życie i doznanie wewnętrznych przełomów miłości. Wszystkie te cnoty są potrzebne, aby prowadzić życie w duchowości, wierze w wyższe moce, w modlitwie i pobożności.
Łatwiej jest nam czuć te cnoty w życiu, jak przebiega ono zgodnie z naszymi wyobrażeniami, jednak w mniej dobrych czasach musimy pamiętać, aby podtrzymywać naszą wiarę w dobro i w Bożą opiekę. Musimy zawsze zwracać uwagę na to, aby wszystko, co robimy pochodziło z serca i było robione z radością, miłością i pasją. Aby wszystkie te cechy, w każdej chwili były dla nas oczywiste, możemy sobie dopomagać modlitwą, medytacją, intensywnymi rozmowami, rytuałami, na przykład ze świecami oraz większą uważnością na to, co dzieje się w naszym otoczeniu. Ważne jest, aby każdy strach przed ludźmi i życiem przeobrażać w miłość, abyśmy przestali osądzać i potępiać innych ludzi. Nie możemy zapominać o tym, że człowiek nie może robić czegoś negatywnego bez wprawienia czegoś pozytywnego w ruch. Musimy przestać czuć się jak bezbronne ofiary albo jak sprawcy, tylko jak anioły, które mają neutralną, nie osądzającą postawę, pełną bezpieczeństwa i zaufania w Wszechświat. Do rozwoju duchowego jest konieczna wiedza o tej wyższej sferze, aby móc rozwijać większą mądrość, wiedzę w życiu. Jak spojrzy się na to z emocjonalnego punktu widzenia, życie we wszechświecie jest podobne do naszego życia, tutaj, na ziemi, ponieważ dusza żyje po śmierci dalej w tych samych emocjach i musi je puścić we wszechświecie.
Jeżeli uda nam się odciąć od negatywnych emocji za życia, będzie nam i naszej duszy łatwiej i w wolności prowadzić nasze życie. Niestety w naszej kulturze śmierć jest związana z czymś negatywnym i z wieloma strachami i obawami. Strachy, które powstały z niewiedzy i nieprawdziwych interpretacji. Te strachy można tylko osłabić za pomocą wiedzy i mądrości życiowej. Samo wyobrażenie sobie piekła wywołuje w nas strach, nawet, jeśli nie wiemy, czym piekło tak naprawdę jest. Piekło jest emocjonalnym stanem duszy, to stan podobny do wstrząsu lub do złości, w którą człowiek nieraz wpada i nie może z niej wyjść. W tym stanie, który nas paraliżuje, brakuje całkowicie miłości i możliwości do rozwoju. Takie uczucia przeżywamy w naszym życiu codziennym. Każda dusza, we wszechświecie jak i tutaj na ziemi, ma własną, wolną wolę. Może wybierać po miedzy złością, strachem albo miłością. Poprzez nas, że wibracyjnie przyciągamy do siebie dusze z podobnymi wibracjami, myślami i uczuciami. Zarówno na ziemi jak i we wszechświecie. W obu wymiarach, naszym celem jest dążenie do rozwoju miłości. Dlatego, że stan po śmierci podobny jest do stanu w życiu, wielu zmarłych nie dostrzega, że są nie żywi. Ten stan może się długo utrzymywać, nawet lata, lecz to nie ma znaczenia, ponieważ we wszechświecie nie ma czasu, czas nie istnieje.
Dusza jest indywidualną wibracją, którą się postrzega po przez emocje, a nie po przez materię. Dusza jest pozostawiona sama sobie z jej emocjami i otwiera się całkowicie na miłość, przez którą unosi się w swojej lekkości coraz wyżej w stronę światła. Nadszedł czas, aby ludzkość nie kierowała się tylko religijnymi zasadami i wyobrażeniami, które już kiedyś miały za cel zaniepokoić i uzależnić od siebie ludzi, tylko pojąć prawdę własnego serca w sobie. Właśnie teraz, w tym nowym czasie, człowiek potrzebuje wolności ducha i umysłu, wewnętrznych przeżyć, aby dojść do nowych doświadczeń.
Dziś zadaniem dla człowieka jest świadomie wziąć odpowiedzialność za swoją wolną wolę i decyzje pomiędzy miłością a strachem. Raj już jest na ziemi, tylko my musimy być na niego gotowi. Inspiracja to mentalna moc, która tworzy w nas nowe pomysły i idee. Każdy może otrzymywać i doznawać inspiracji. Na przykład przy spotkaniu człowieka, w czasie podróży lub snu. Ta inspiracja może wyzwolić w nas nowe pomysły lub może być rozwiązaniem jakiegoś ciężkiego problemu. Poetycznie, inspiracja jest uznawana, jako ‘boski’ powiew wiatru.
Intuicja to zdolność przeobrażania inspiracji, bez wysiłku intelektualnego. Czyli bez świadomych, intelektualnych wniosków. Każdy człowiek potrafi, jeden mniej drugi więcej, spontanicznie podejmować trafne decyzje poprzez kierowanie się intuicją, bez racjonalnego zrozumienia powiązania. Pomocne jest, bycie świadomym, że każdy człowiek ma uzdolnienie, wszyscy ludzie są powiązani z jedną i tą samą boską świadomością. Wiele osób posiada ponad przeciętne uzdolnienia, aczkolwiek jest bardzo ważne w nie wierzyć i je realizować. Nie powinno się tylko rozwijać i kierować sportowymi, artystycznymi lub intelektualnymi talentami, ale i rozwijać swoją inspirację i intuicję.
Każdy człowiek jest w stanie być myślicielem, który ciągle dąży do znalezienia odpowiedzi na swoje wewnętrzne pytania.
Gdy wypełnia nas miłość jej wibracje bardzo z nas emanują, a w rzeczywistości jest to rezultat naszych własnych pokładów miłości do Boga. Każdy człowiek posiada ten cenny dar, ponieważ został zrodzony z miłości. Droga, którą zmierzamy w życiu jest drogą, jaką wybieramy zgodnie z wolną wolą, jako wybrany cel do miłości.
Opracowała
Anna Przybyłek
Anna Przybyłek